Jest mi źle - Jest mi dobrze

[Rebeliant Szmarowski]

A z Jarkiem, to było tak:

Po zakończeniu spotkania Rady Pedagogicznej zastępca złożył mi gratulacje. Zebranie odbyło się na tak zwanej małej auli. A na drugi dzień, w lotusowej poczcie znalazłem skan protokołu z posiedzenia Rady, na którym widniał ręczny dopisek zastępcy, wypełniający w mojej ocenie, znamiona czynu podlegającego zaskarżeniu. Tak też zrobiłem

Było to we wrześniu 2010 roku. Oczywiście moją skargę uznano za bezzasadną, a jej treść potraktowano jako pretekst do wszczęcia postępowania dyscyplinarnego. Trup słał się gęsto. Orzeczenie dyscyplinarne brzmiało: uznać winnym i odstąpić od ukarania, ze względu na sralis mazgalis.

W obu wątkach nie dałem za wygraną. Skarga poszła do Głównego, a od orzeczenia też się odwołałem. Do Głównego. "Bezzasadne, utrzymać w mocy, etc". No to pisma szły wyżej. Do MSW i do sądu. "Bezzasadne, brak nowych okoliczności". No to dosyłałem po kilka stron nowych okoliczności. Aż skarga napuchła do objętości prawie 30 stron. A w sądzie w Warszawie stwierdzili, że pomimo, iż do procedowania mojej skargi przeciw Jarkowi powołano jego bezpośredniego podwładnego i koleżkę, to oni nie czują się kompetentni w ocenie sytuacji.

I tak zrodziła się dozgonna przyjaźń, która na chwilę zamarła, by nowym płomieniem rozbłysnąć w roku 2014. Ale to już Państwo znacie z publikacji dostępnych w sieci.

Pytano mnie, po co to robię. "W imię zasad, sk*synu".