CZTERY RAZY CZTERY - o metodzie krytycznie

[Rebeliant Szmarowski]

W pionie operacyjno - śledczym, u nas i w Policji, stosuje się metodę oceny wiarygodności uzyskanej informacji pod kątem wiarygodności źródła informacji (klasyfikacja literowa od A do D) i treści informacji (klasyfikacja numeryczna od 1 do 4). Im dalej od początku skali, tym mniej wartościowa jest informacja. Na przykład informacja A-1 jest skrajnie bardziej wartościowa, niż informacja D-4.

W resortowych regulacjach metodę tę określa się mianem narzędzia wspierającego pracę dowódczą. Moim zdaniem jest to nieporozumienie.

Funkcjonariusze w linii zobligowani są do bezwzględnego stosowania metody 4x4 w kontekście operacyjno - rozpoznawczym. Natomiast ośrodki szkolenia muszą uczyć stosowania tej metody na wszystkich poziomach kształcenia. Tymczasem metoda nie służy do niczego i zarówno uczenie jej użycia, jak i użycie jest czystą stratą czasu.

Poniżej syntetyczny opis kategorii źródeł i treści informacji, według Wytycznych nr 55 z 2009 r. Komendanta Głównego SG:

A. Nie ma wątpliwości co do autentyczności, wiarygodności i wiedzy źródła, albo informacja pochodzi od źródła, które w przeszłości zawsze okazywało się wiarygodne
B. Źródło, od którego otrzymywane informacje w większości przypadków okazywały się wiarygodne
C. Źródło, od którego otrzymywane informacje w większości przypadków okazywały się niewiarygodne
D. Nie można ocenić wiarygodności źródła

1. Informacja, której dokładność nie ulega wątpliwości
2. Informacja znana osobiście źródłu, nieznana jednak osobiście funkcjonariuszowi, który ją przekazuje
3. Informacja nieznana osobiście źródłu, potwierdzona jednak innymi już zebranymi informacjami
4. Informacja nieznana osobiście źródłu i której nie można potwierdzić.

Przepis każe nam traktować informacje A-1, A-2, B-1 i B-2, jako pewne, czyli takie, na których podstawie przełożony może planować działania, bez potrzeby ich weryfikacji. Jest to oczywista bzdura.

Oto przykład.

Osoba dostarczyła mi stu informacji. 49 z nich okazało się konfabulacją tej osoby. Jednak pozostałe 51 informacji było prawdziwych. A więc źródło muszę zaklasyfikować jako B, ponieważ „dotychczas w większości wypadków źródło okazywało się wiarygodne”. Nie mam wyboru, bo większość, to 50% plus jeden.

Z treści informacji wynika, że moje „arytmetycznie wiarygodne” źródło widziało na własne oczy, jak jego sąsiad sprzedaje dwóm młodzieńcom pękaty worek marihuany. Ja nie widziałem, ale informator mówi, że widział. A więc treść informacji muszę zaklasyfikować jako 2. I mamy B-2. Czy na podstawie takiego B-2, pod którym kryje się taki informator i taka treść informacji naprawdę ktoś przy zdrowych zmysłach bez weryfikacji pojedzie zgarnąć tego sąsiada? Oczywiście nie. Ale wytyczne 55 do tego upoważniają.

Według przepisu, nie można lekceważyć nawet informacji D-4. I tak wyczerpaliśmy katalog działań, które można podjąć przy pomocy metody 4x4. Cztery pierwsze kategorie teoretycznie nie wymagają weryfikacji, a w praktyce i tak trzeba je potwierdzać, a ostatniej nie można zlekceważyć i w praktyce także trzeba ją potwierdzać. Pięć odrębnych kategorii, na podstawie których podejmujemy jeden rodzaj działania. Pięć z szesnastu kategorii. A co z pozostałymi? Od C-1 do D-3? Co robić na ich podstawie? W przepisie nie ma o tym ani jednego słowa.

Na co komu wyodrębnianie szesnastu kategorii wiarygodności, skoro tylko odnośnie pięciu z nich wiadomo co należy dalej robić? Przy czym sposób działania w każdym wypadku jest ten sam – weryfikacja. I w osiemdziesięciu procentach koliduje z tym, do czego namawia przepis. Przepis namawia bowiem do odstąpienia od weryfikacji czterech z pięciu kategorii informacji.

W praktyce o formach działania decyduje nie literka, czy cyferka, ale przełożony. A jego decyzja oparta jest o analizę treści informacji, na której wiarygodność zawsze wpływa ocena źródła. Metoda 4x4 w żaden sposób tu nie pomaga, a jedynie generuje stratę cennego czasu.

Zapraszam do dyskusji.

[mobilat]

Oj potrzebna potrzebna przy wspieraniu pracy or za pomocą narzędzi informatycznych. Pozwala łatwiej stworzyć model it bla bla. Fakty są zgoła odmienne. Nie potrafią funki odpowiednio klasyfikować informacji, przełożeni zresztą też. Ale pracowałem z informacjami i nadzorowałem wprowadzanie ich do systemu. Powstawały wówczas potworki bez składu i sensu. Zresztą Robert dywagacje na ten temat nie na forum publicznym.

[Rebeliant Szmarowski]

(13-11-2011 20:39 )mobilat napisał(a):  dywagacje na ten temat nie na forum publicznym.

Napisałem tyle, ile publicznie można. Przepisy o stosowaniu są jawne. Łacznie z wiążącą nasz kraj umową z Europolem. W meandry operatywy nie ma co się zagłębiać.

Odnosząc sie do tego, co napisałeś o wprowadzaniu danych: no właśnie - metoda służąca do oznaczania informacji przed wprowadzeniem do systemu, a nie do pracy na podstawie tych informacji. Policja korzysta w tym względzie z rozbudowanej metodyki klasyfikacji. I też nie dysponuje ani jednym słowem na temat sposobów działania odnośnie wyodrębnionych kategorii